De zaak begint eindelijk te kantelen…
In het nieuws dezer weken: Shell moet zich van de rechter houden aan het Klimaatakkoord. Activistische aandeelhouders dwingen niet alleen Shell, maar ook olie-giganten Exxon en Chevron om actief bij te dragen aan verduurzaming. De belastingdienst komt niet meer weg met de manier waarop burgers jarenlang als fraudeurs zijn weggezet en behandeld. Last but not least: zelfs het CDA en LTO scharen zich achter de formatie-eis dat de stikstofreductie fors omhoog moet. En zo kan ik gelukkig nog wel even doorgaan.
Eindelijk. Het laat zien dat de boel aan het kantelen is. Dat ‘we’ geen genoegen meer nemen met een manier van denken en organiseren die decennialang steeds vanzelfsprekender is geworden en waaraan we zelfs onze planeet, onszelf en onze kinderen opofferen. Ik werd er zo kwaad van. Ik ben zo klaar met de mensen die boter op hun hoofd hebben en hun zakken vrolijk blijven vullen zonder de consequenties ervan te (willen?) doorzien. Maar ik probeer dat los te laten – en mij te laten leiden door de tekenen dat de boel kantelt, en de vraag hoe ik daar een bijdrage aan kan leveren. Daar heeft iedereen meer aan nietwaar? Bovendien is het veel leuker en inspirerender!
En dat meen ik. Ik heb steeds geloofd en merk steeds meer dat de corona-crisis, en de lockdown maatregelen in het bijzonder, voor een reset hebben gezorgd. Dat mensen aan het denken zijn gezet. Niet perse terug willen naar hoe het was – al lijkt dat het meest voor de hand te liggen. Mensen die niet voltijds terug willen naar kantoor. Kinderen die overprikkeld raken in te volle klassen. Mensen die heel nieuwe activiteiten ontplooien. Deze crisis opent door alle ellende heen de weg naar nieuwe perspectieven en kansen.
Normal sucks!
Zoals het geluid van top-econome Mariana Mazzucato, die heel duidelijk stelt: We moeten vooral NIET terug willen naar normal, want ‘Normal sucks!’. Ze legt helder uit hoe onze neo-liberale economie steeds meer ‘financialized’ raakt: hoe zij niet meer effectief voorziet in menselijke en maatschappelijke behoeften maar in de greep is gekomen van krachten en partijen zoals hedgefunds, die zich erin hebben bekwaamd om financiële middelen aan de economie te onttrekken voor eigen gewin. Denk bv concreet aan de teloorgang van de Hema; of de huizenprijzen, opgestuwd door speculatie en te duur geworden voor een gewoon mens (of een jonge starter) om in te kunnen wonen.
Terwijl er minstens 3 aanwijsbare problemen op ons af komen die de inzet van ons allemaal maar zeker ook van ondernemers en ondernemingen dringend kunnen gebruiken: de klimaatcrisis (nog een jaar of 20 a 30 op de huidige koers en poolkappen zijn dusdanig gesmolten dat er geen weg terug meer is – laat dit even doordringen); de kwaliteit en toegankelijkheid van de gezondheidszorg (bv miljarden mensen wereldwijd die zorg ontberen en dankbare doorgifteluiken zijn voor gemuteerde virussen, maar ook het onvermogen om mensen goed en tijdig bij te staan in onze eigen gezondheids- en jeugdzorg); de digitale kloof (alle mensen en landen die niet aangesloten zijn op een steeds digitalere wereld waar we steeds afhankelijker van zijn). Serieuze bedreigingen, zeker, maar ook evenzovele enorme kansen voor ondernemers om hun creatieve, innovatieve en daadkrachtige energie in te zetten en hun bestaansrecht op een positieve manier op te eisen.
Over purpose en why
Met de kanteling waarmee ik begon in gedachten, net als met de reële druk om tot drastische veranderingen te komen, geef ik onze wereld nog een jaar of 5 voordat ondernemers (én politici wat dat betreft) die zich uitsluitend om hun eigen macht, status en portemonnees bekommeren niet langer de norm zijn maar als ‘aso’s’ worden beschouwd. Dat wil dus ook zeggen dat hier grote, en bevredigende kansen liggen voor vernieuwend ondernemerschap dat bedreven wordt vanuit een eigen noodzaak (purpose of WHY), en dat oog heeft voor een gezonde balans tussen planeet, mensen en rendement: dat een bijdrage wil leveren.
En dit is waar uitzoomen na de coronatijd ons wat De Kunst van Wel betreft brengt. Als we niet klakkeloos terug willen naar het ‘vroeger’ zoals dat was – maar, zoals mensen dat óók zo goed kunnen, van de gelegenheid gebruikmaken om een hele nieuwe weg in te slaan. Want laten we eerlijk zijn: normal sucks!
Uitzoomen, nogmaals uitzoomen en doorstarten!
Uitzoomen, dat wil zeggen: weer van achter onze schermen vandaan kruipen om de wereld in te stappen en weer echt, lijfelijk contact te maken met elkaar: in persoon.
Maar Uitzoomen is ook: een ander gezichtspunt innemen, zodat zich een nieuw perspectief kan ontvouwen. Zoals Marjolijn van Heemstra zo mooi suggereert: het perspectief van de ruimtevaarder. Vanuit de ruimte dringt zich immers meteen de schoonheid en de kwetsbaarheid van onze planeet, net als de onderlinge verbondenheid van alle aardbewoners. En vanuit dát perspectief kunnen we zien wat ons te doen staat. Namelijk: ontdekken, voelen en volgen wat ons hart ons echt ingeeft – de wereld verrijken vanuit onze eigen persoonlijke, diepgevoelde noodzaak in plaats van onszelf te verrijken ten koste van onze gedeelde wereld. Dát is opkomen voor onze wereld.
In de jaren 60 werd gedroomd van the age of Aquarius, van een nieuwe wereldorde die zich aandiende. Amper 6 maanden geleden, op 21 december 2021, is het Watermantijdperk daadwerkelijk begonnen. Laat ik een dubbele Waterman zijn … toeval?
Dus mensen. Normal sucks, it really does. It’s a new day!
Want Life without purpose is no life at all