29 maart2020 is de datum van onze Lente Oplaadborrel. En van de Brexit. Of toch niet? Vandaag, ik schrijf 8 maart, is nog niet duidelijk of Engeland de EU verlaat, en zo ja wat dat dan betekent. Dit roerige proces lijkt exemplarisch voor een fase waar we in zitten en die gaat over onafhankelijkheid en verbinding, en hoe die twee zich tot elkaar verhouden. Een luidruchtig deel van de Engelse kiezers vindt de banden van de EU zo knellend dat ze hun onafhankelijkheid terug willen. Los van de EU, onze eigen koers varen, dat willen we! Queen zong het al: I want to break free!
Maar wat betekent dat in deze tijd, je eigen koers varen? Vorig jaar is er veel aandacht geweest voor het Ocean Cleanup project geïnitieerd door de jonge ondernemer Boyan Slat. Begonnen met een profielwerkstuk op school over het onderwerp (!) heeft hij over de jaren een ingenieus systeem uitgewerkt om de plastic soep in de oceanen op te ruimen. Zijn door wind en electronica aangestuurde vangnetten zijn nu daadwerkelijk het plastic aan het vangen. Boyan heeft zijn eigen ideeën uiterst serieus genomen en heeft een hele coalitie weten te mobiliseren die hem steunt om zijn plannen te realiseren, van systeemexperts tot biologen tot aan instanties als de Europese Commissie en het World Economic Forum. Zijn achterliggende doel waar hij aandacht voor zoekt: de wereld overtuigen dat we anders moeten omgaan met plastic om de groei van deze soep te stoppen. En daar slaagt hij heel aardig in.
Brexit
De Brexiteers hopen zichzelf te (her)vinden door zich af te wenden van de wereld en van de verbindingen die Engeland daarmee heeft. Maar omdat de wereld meer en meer verknoopt is, is het moeilijk voorstelbaar hoe een exit-koers daadwerkelijk tot een sterkere Britse identiteit en autonomie zou kunnen leiden. Integendeel, zoals Joris Luyendijk in de Correspondent mooi uitlegt, er lijkt sprake van wishful thinking. De EU is geen verzameling verdragen meer waar je je zomaar uit kunt terugtrekken: het is al lang een geïntegreerde economie met verregaande onderlinge verbanden en wederzijdse afhankelijkheden. Door daar eenzijdig uit te stappen stapt ontzegt Britain zich vooral de mogelijkheid om invloed uit te oefenen op een wereldorde waar het hoe dan ook deel van uitmaakt.
Ocean Cleanup
Boyan Slat vaart met zijn Ocean Cleanup project een andere koers. Zijn eigenheid is zijn vertrekpunt, hij vertrouwt op zijn eigen inventiviteit en ideeën. Door zich daarmee te verbinden, en van daaruit juist de verbinding te zoeken met anderen en met de wereld om hem heen weet hij invloed uit te oefenen op die wereld. Het is niet de invloed die de Brexiteers wellicht voor ogen staat: dominantie, het vermogen om de rest van de wereld jouw wil op te leggen, zoals Great Britain dat in de vorige eeuwen tot op grote hoogte kon. Of zoals Trump het uitdrukt: Let’s make America great again! Maar misschien is het wel de invloed die er in de 21e eeuw toe doet en die haar plek op het wereld toneel stapje voor stapje aan het vinden is. Het vermogen om vanuit eigenheid en zelfvertrouwen een plek in een groter verband in te nemen en daar een unieke bijdrage aan te leveren.
Je eigen koers varen
En niet geheel toevallig sluit dat dan weer heel mooi aan bij de missie die wij middels onze trainingen uitdragen: om mensen te helpen om hun vinger te leggen op wie zij wezenlijk zijn en te leren hoe zij daar met zelfvertrouwen uitdrukking aan kunnen geven. Om in de wereld hun eigen koers te varen. Om zich te verbinden met zichzelf, en van daaruit met anderen en met hun omgeving. En ja, zingen blijkt daarbij uitstekend te kunnen dienen als richtingwijzer en als ‘natuurlijke mentor’. Omdat zingen ons kan leren wat verbinding is en hoe je dat in jezelf kunt aanboren.
Naast een aantal mooie en leuke optredens op zal Steven Bink ons op de a.s. Oplaadborrel een inkijkje bieden in het Ocean Cleanup project, waar hij al enkele jaren intensief bij betrokken is als systeem-expert. Hoe kijkt hij tegen dit project aan?
